گاهی اتفاق ها ناگوار کام را مثل زهر میکند که هیچ وقت شیرین نمیشود

 

 چگونه باور کنم دیگه نیستی

  در مکتب ما رسم فراموشی نیست

  فراموشی هنر میخواهد من بی هنرترین فرد عالمم

  خداحافظ ای داغ بر دل نشسته

  خداحافظ ای شعر شب های روشن

  ولی دایی عزیزم تا ابد اینجا دل ها برای تو تنگ می ماند